Tu nie wywczas, tu film

Zapraszamy na jubileuszową wystawę w Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego z okazji 70 lat istnienia Wytwórni Filmów Fabularnych we Wrocławiu- “Tu nie wywczas, tu film”.

Wystawa została przedłużona do 16 października!

Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego, pl. Wolności 7a

1 stycznia 1954 roku stanowił przełomowy moment w dziejach powojennego Wrocławia. Właśnie wtedy rozpoczęła się samodzielna działalność Wytwórni Filmów Fabularnych, jednego z trzech kinematograficznych centrów w naszym kraju w okresie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Propagandowa decyzja o ulokowaniu produkcji filmowej w największym poniemieckim mieście szybko zamieniła się w wielki sukces rodzimej kinematografii i przyczyniła do związania z miastem kilku pokoleń przedstawicieli różnych zawodów filmowych.

Jubileusz 70-lecia wrocławskiej WFF to zarazem moment powrotu do oryginalnej nazwy instytucji po kilkunastoletniej przerwie. Teraźniejszość spotyka się z historią, a nad wszystkim unosi się perspektywa ciekawej przyszłości. Wytwórnia była i jest ważną, kulturotwórczą przestrzenią na mapie Wrocławia. Od wielu lat pozostaje także miejscem istotnym z punktu widzenia rodzimej kinematografii, w którym debiutowały najważniejsze nazwiska polskiego filmu (m.in. Andrzej Wajda, Wojciech Jerzy Has, Kazimierz Kutz, Roman Polański, Krzysztof Kieślowski). W stolicy Dolnego Śląska powstawały kluczowe tytuły Polskiej Szkoły Filmowej (np. Zimowy zmierzch Stanisława Lenartowicza; Popiół i diament Andrzeja Wajdy czy Jak być kochaną Wojciecha Jerzego Hasa), wciąż najistotniejszego nurtu w dziejach polskiego kina, a także tytuły znaczące dla Kina Moralnego Niepokoju, jak: Personel Krzysztofa Kieślowskiego, Wodzirej Feliksa Falka czy Kobieta samotna Agnieszki Holland. Zrodziło się też grono wrocławskich reżyserów: Stanisław Lenartowicz, Waldemar Krzystek, Sylwester Chęciński czy Wiesław Saniewski.

Wielkie nazwiska rodzimej kinematografii przydają splendoru wytwórnianym projektom. Właśnie te legendarne postaci przy każdej okazji podkreślają wyjątkową atmosferę “filmowego domu”, panującą przy Wystawowej 1. Twórcy w większości przyjeżdżali tutaj z Warszawy. Realizacją nowego filmu żyło się całą dobę, z planu zdjęciowego przechodząc płynnie do stanu zabawy. Tytuł wystawy „Tu nie wywczas, tu film”, odwołuje się do powiedzenia znanego z korytarzy WFF, którego korzenie sięgają pracy nad Bazą ludzi umarłych w 1958 roku i wizyty na Dolnym Śląsku pisarza Marka Hłaski.

Okolicznościowa ekspozycja ma charakter podróży w czasie: przez kolejne dekady, zmiany, rewolucję 1989 roku aż po nowy początek w styczniu 2024. Wybór tego, co najważniejsze i najbardziej znaczące dla minionych siedmiu dekad okazał się niezwykle wymagający. Nie sposób było odpowiednio docenić wszystkich spośród kilkuset zrealizowanych tutaj filmów i niemal tylu reżyserów pracujących przy Wystawowej 1. Co ważne, całość opiera się na przedmiotach odnalezionych lub wytworzonych w Wytwórni, dając świadectwo bogactwa historii legendarnego miejsca. Historii, która wciąż się pisze i wierzymy, że tym podsumowaniem inaugurujemy jej nowy rozdział.