Wszystko jest pejzażem. Serbołużycki malarz Jan Buck

Zapraszamy na wystawę „Wszystko jest pejzażem. Serbołużycki malarz Jan Buck” w Pałacu Królewskim. Z okazji 100-lecia urodzin malarza powstał szeroko zakrojony projekt mający na celu szerokie rozpropagowanie jego twórczości. Partnerami projektu są Sorbisches Muzeum, Städtische Sammlungen Cottbus – Wendisches Museum Cottbus, Staatliche Kunstsammlungen Dresden, Verbindungdbűro des Freistastaates Sachsen in Breslau, Muzeum Ziemi Lubuskiej, Uniwersytet Zielonogórski, Akademia Sztuk Pięknych im Eugeniusza Gepperta oraz Muzeum Miejskie Wrocławia. W ramach projektu kolejno w Bautzen, Cottbus, Wrocławiu i Zielonej Górze można zobaczyć wystawy poświęcone działalności artystycznej Jana Bucka. Wystawa w Pałacu Królewskim jest jedną z dwóch wystaw zorganizowanych przez Muzeum Miejskie Wrocławia z tej okazji. Drugą wystawę – „Hommage á Jan Buck. Oswojeni” prezentujemy w Arsenale Miejskim.

W Pałacu Królewskim prezentujemy malarstwo olejne Jan Bucka oraz jego wrocławskich profesorów i przyjaciół z Wrocławskiej Akademii, a w osobnej części wystawowej pokażemy szkice i grafiki. Dopełnieniem wystawy jest ekspozycja współczesnych artystów w Arsenale Miejskim: “Hommage á Jan Buck”, a także plenerowa wystawa poświęcona kulturze Serbołużyckiej, którą będzie można oglądać przez miesiąc przy ul. Świdnickiej. Podczas wystawy odbędzie się również sesja naukowa poświęcona Janowi Buckowi. Dodatkowo czekają na zwiedzających spotkania ze współczesnymi artystami i uczestnikami wystawy Hommage á Jan Buck oraz oprowadzania po wystawie samego artysty – “Wszystko jest pejzażem”.

Jan Buck (łużycki Jan Buk) urodzony 2 sierpnia 1922 w Nebelschütz/Njebjelčicy; zmarł 1 kwietnia 2019 w Crostwitz/Chrósćicy) był jednym z najważniejszych malarzy łużyckich po 1945 roku.

Po ukończeniu szkoły w latach 1937 do 1940 Buck uczył się zawodu malarza dekoracyjnego. Następnie od 1941 do 1945 odbył służbę wojskową w niemieckim Wehrmachcie. W latach 1949-1950 Buck studiował w Państwowej Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu następnie między 1950 a 1953 w Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. Od 1953 roku Buck przez ponad 40 lat pracował jako niezależny artysta w Budziszynie i odegrał decydującą rolę w kształtowaniu sceny kulturalnej miasta. W przeciwieństwie do wielu innych serbołużyckich artystów nie nawiązywał jedynie do tradycyjnego serbołużyckiego życia, ale wyznaczał inne priorytety tematyczne, choć jego twórczość pozostawała związana z Łużycami i wyraźnie szanował swoją ojczyznę i łużyckie pochodzenie, jednak duża część jego prac dotyczy krajobrazu górniczego – występujących na Łużyckim obszarze odkrywkowych kopalni węgla brunatnego i kamieniołomów. W jego twórczości często pojawiały się także martwe natury. W jego późnej dziełach wyraźnie widoczny jest zwrot w kierunku abstrakcji. Jego twórczość została kilkukrotnie doceniona także poza granicami regionu.